20th Century Studios

Το «Rye Lane» σας ταξιδεύει σε μια γοητευτική περιπέτεια στο Νότιο Λονδίνο

Είναι ένα στιγμιαίο κλασικό.

Το χρώμα αναδύεται από την οθόνη Rye Lane , το μεγάλου μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο του Raine Allen-Miller. Δεν είναι μόνο το πώς οι φωτεινές αποχρώσεις ή οι νέον αποχρώσεις των βιτρινών των γειτονιών Peckham και Brixton του νότιου Λονδίνου, ούτε η αγορά που δίνει Rye Lane το όνομά του, όσο μια κραυγή από τους μπερδεμένους τόνους και σκοτεινός φωτισμός εξέχουσα θέση σε τόσες πολλές εκπομπές και ταινίες αυτή τη στιγμή. Ο Dom (David Jonsson) και ο Yas (Vivian Oparah), το δίδυμο στο επίκεντρό του, είναι ντυμένοι με ένα μείγμα χρωμάτων και μοτίβων που λειτουργούν παρά το πώς συγκρούονται μεταξύ τους, με υπαινιγμούς της προσωπικότητάς τους. Και είναι τα ροζ Converses του Dom που ειδοποιούν τον Yas ότι είναι το ίδιο άτομο που άκουσε και είδε να κλαίει σε ένα unisex μπάνιο που ξεκινά μια γεμάτη γεγονότα και καθαρτική μέρα που κανένας από τους δύο δεν είδε να έρχεται.

Rye Lane είναι γεμάτη από εκείνες τις στιγμές καθαρής και απροσδόκητης λεβεντιάς. Ανάμεσα στην απτή χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών του, την πνευματώδη λογοπαίγνια του Nathan Bryon και το σενάριο του Tom Melia που ποτέ δεν ξεπερνά το ευπρόσδεκτο, και αρκετές εφευρετικές και σουρεαλιστικές πινελιές που ταρακουνούν αρκετά τα πράγματα, έχει ήδη τα φόντα ενός κλασικού.

Ο Dom και ο Yas μπορεί να μην έχουν συναντηθεί πριν συναντηθούν σε μια έκθεση τέχνης κοινού φίλου, αλλά δεν χρειάζονται πολλά για να αρκεστούν στο να κάνουν παρέα στον άλλον. Είναι μια προσωρινή ανάπαυλα, μια συνομιλία που προορίζεται να διαρκέσει μόνο μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Αλλά η εύκολη ροή της συνομιλίας τους και η απροθυμία τους να αποχωριστούν πραγματικά όταν παρουσιαστεί η ευκαιρία τους ταξιδεύουν στο Νότιο Λονδίνο πολύ πιο πέρα ​​από το ηλιοβασίλεμα.

Δεν χρειάζονται πολλά για τον Dom, ο οποίος εξακολουθεί να τυλίγει με την πρώην του Gia (Karene Peter) που τον χωρίζει μετά από έξι χρόνια και τον αφήνει για τον καλύτερο φίλο του Eric (Benjamin Sarpong-Broni). Είναι αρκετά πρόσφατο που το αναφέρει ως « ο χωρισμός» και η σκέψη να δει την Τζία και τον Έρικ για πρώτη φορά από τότε τον τρομοκρατεί. Ακόμη και χωρίς να τον δούμε να κλαίει στην τουαλέτα, είναι προφανές ότι ο Dom, ο οποίος επέστρεψε με τους γονείς του και σχεδόν ποτέ δεν φεύγει από το σπίτι, δεν τα πάει καλά.

Η Yas, η οποία πρόσφατα πέρασε από έναν δικό της χωρισμό, αλλά επιμένει ότι είναι στην άλλη πλευρά, μπαίνει για να γίνει η ψεύτικη φίλη του και να σώσει τον Dom από την ταπείνωση. Ευγνώμων για τη βοήθεια, ο Dom προσφέρεται να βοηθήσει τον Yas όταν θέλει να μπει κρυφά στο σπίτι του πρώην της ενώ εκείνος είναι εκτός πόλης για να πάρει πίσω το άλμπουμ βινυλίου που κράτησε μετά τον χωρισμό. Αυτή η περιπέτεια τους μεταφέρει στο Νότιο Λονδίνο, σε ένα οικογενειακό πάρτι που διοργανώνει η οικογένεια του πρώην της, που ελπίζει ότι η Yas θα ξαναβρεθεί μαζί του, και στο λάκκο των λιονταριών, γνωστό και ως καραόκε μπαρ.

Οταν Rye Lane δεν ακουμπάει σε αυτά τα μανίκια, έχει ακόμα κάποια κόλπα στο μανίκι του. Ένα μεγάλο μέρος του χρόνου προβολής της ταινίας (που έρχεται γρήγορα σε 82 λεπτά) δαπανάται απλά στο να ανοίγονται ο Ντομ και ο Γιας αργά ο ένας στον άλλο στις αγορές καθώς τρώνε κάτι να φάνε, καθώς περιπλανώνται στις παιδικές χαρές και στα δισκοπωλεία καθώς οι σπόροι της αμφιβολίας και της αυτοκαταστροφής αποκαλύπτονται. Θα ήμουν ενθουσιασμένος αν η ταινία παρέμενε σε αυτό το μέρος ακόμη περισσότερο. Ο Jonsson και η Oparah λάμπουν απόλυτα.

Όπως του Richard Linkelater Πριν το ξημέρωμα , Rye Lane ευδοκιμεί στο να μας αφήνει να καθόμαστε με δύο άτομα που μπορεί να είναι ή να μην είναι κατάλληλα ο ένας για τον άλλον -ακόμα κι αν ο συγχρονισμός δεν είναι σωστός- να συνδεθούμε για κάτι που θα μπορούσε να διαρκέσει μερικές ώρες ή μια ζωή. Ακόμα και τα πιο αυθάδικα νεύματα του rom-com (συμπεριλαμβανομένης μιας σύντομης εμφάνισης από έναν παθιασμένο της rom-com του οποίου την ταυτότητα δεν θα χαλάσω) φαίνονται απολαυστικά. Οι συγκρούσεις είναι μικρής κλίμακας, αλλά ποτέ δεν αισθάνονται επιπόλαιες. Ο Dom και ο Yas απλώς επιτρέπεται να είναι οι ακατάστατοι και περίπλοκοι χαρακτήρες που είναι.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτές οι συμβάσεις rom-com που κάνουν Rye Lane δελεαστικός. Η σκηνοθεσία του Allen-Miller είναι σίγουρη, ενώ ο διευθυντής φωτογραφίας Olan Collardy χρησιμοποιεί έναν φακό fisheye -ακόμη και σε σκηνές που μπορεί να είναι μόνο για την αισθητική- για να κάνει τον κόσμο του Νοτίου Λονδίνου να νιώσει πιο ζωντανός. Η απεικόνιση γεγονότων του παρελθόντος, όπως οι συνθήκες πίσω από τον χωρισμό της Yas, παρουσιάζεται σε ένα κοινό στο οποίο κάθε θέση είναι γεμάτη με την Dom να επευφημεί τους δικούς της ή να αποδοκιμάζει τον πρώην της. Είναι εφευρετικές και διασκεδαστικές, κινήσεις που προσθέτουν ακόμη περισσότερη γοητεία σε μια ταινία που το έχει να περισσέψει.

«Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων στον κόσμο», λέει ο Yas στον Dom. «Αυτοί που κυματίζουν σε βάρκες και εκείνοι που μισούν τη χαρά». Με την καρδιά στο μανίκι, Rye Lane είναι το είδος της αναζωογονητικής ταινίας που κυματίζει με ενθουσιασμό σε αυτά τα καταραμένα σκάφη.

Rye Lane φτάνει στο Hulu στις 31 Μαρτίου.