Stas Malyarevsky/Shutterstock (Αδειούχος)

Ο αρθρογράφος των New York Times παραπονιέται ότι διαδηλωτές στην Columbia Palestine διακόπτουν το βουβό μουσικό κομμάτι

Τα 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα σιγή φέρεται να διακόπηκαν από φωνές των διαδηλωτών.

John McWhorter, α Νιου Γιορκ Ταιμς συγγραφέας γνώμης που είναι επίσης αναπληρωτής καθηγητής Αγγλικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, κοροϊδεύεται στο διαδίκτυο αφού παραπονέθηκε την Τρίτη ότι οι διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης εμπόδιζαν τους μαθητές του ακούω John Cage’s 4’33”, που αποτελείται από 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα σιωπής.

«Την περασμένη Πέμπτη, στο μάθημα των μουσικών ανθρωπιστικών επιστημών που διδάσκω στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, δύο φοιτητές έκαναν μια παρουσίαση στην τάξη για τον συνθέτη John Cage», έγραψε ο McWhorter. «Το πιο διάσημο κομμάτι του είναι το «4’33», το οποίο μας καθοδηγεί να ακούμε σιωπηλά τον περιβάλλοντα θόρυβο για αυτό ακριβώς το χρονικό διάστημα».

«Έπρεπε να πω στους φοιτητές ότι δεν μπορούσαμε να ακούσουμε αυτό το κομμάτι εκείνο το απόγευμα, γιατί ο γύρω θόρυβος δεν θα ήταν πουλιά ή άνθρωποι που περνούσαν στο διάδρομο, αλλά εξαγριωμένες φωνές από διαδηλωτές έξω από το κτίριο», συνέχισε ο ΜακΓουόρτερ. «Τον τελευταίο καιρό αυτός ο θόρυβος είναι σχεδόν συνεχής κατά τη διάρκεια της ημέρας και μέχρι το βράδυ, συμπεριλαμβανομένης της λαχταριστής ψαλμωδίας του «Από το ποτάμι στη θάλασσα». Δύο μαθητές στην τάξη μου είναι Ισραηλινοί. άλλοι τρεις από όσο γνωρίζω είναι Αμερικανοεβραίοι. Δεν μπορούσα να δω να τους κάνω να κάθονται και να το ακούνε σαν να ήταν μουσική υπόκρουση».

Η αντίδραση στο διαδίκτυο από τους υποστηρικτές της Παλαιστίνης ήταν γρήγορη: «Πραγματικά δεν γίνεται πολύ καλύτερο από αυτό. Κάθε στρώμα εδώ είναι τρομερό.» ένας χρήστης έγραψε.

«Ο McWhorter θέλει ο ήχος του 4’33 να είναι κελαηδίσματα πουλιών ή άνθρωποι που κουβεντιάζουν, όχι να ψέλνουν και να σειρήνες της αστυνομίας. Ο Τζον Κέιτζ πήρε τον κώλο του, φοβάμαι».

Το κομμάτι του Cage ήταν μια προσπάθεια να «συντονίσει το κοινό με το soundtrack της καθημερινής ζωής, να το κάνει να θεωρήσει όλους τους ήχους γύρω του ως μουσική, αναιρώντας έτσι την ιδέα μιας ιεραρχίας ήχου, ανοίγοντας τις άπειρες δυνατότητες του περιβάλλοντος ήχου και επανεξετάζοντας η ίδια η ιδέα του τι είναι μουσική», σύμφωνα με το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Στην πρώτη παράσταση του κομματιού, «το κοινό περίμενε εν αναμονή της παράστασης, αλλά οι προσδοκίες του για μια συμβατική συναυλία γκρεμίστηκαν».

«Δεν υπάρχει κενός χώρος ή κενός χρόνος», είπε ο Κέιτζ σε ένα Διεύθυνση 1957 στην Εθνική Ένωση Καθηγητών Μουσικής στο Σικάγο με τίτλο «Πειραματική Μουσική». «Υπάρχει πάντα κάτι να δεις, κάτι να ακούσεις. Στην πραγματικότητα, όσο και να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σιωπή, δεν μπορούμε».

Το '4'33' είναι το τέλειο παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ένα κομμάτι επαναξιολογείται και αναπροσαρμόζεται με βάση τον τόπο και την ώρα που παίζεται. Αυτό συμβαίνει με όλες τις ζωντανές παραστάσεις, αλλά είναι η όλη ουσία αυτού του συγκεκριμένου κομματιού. Είμαι έκπληκτος που ο McWhorter έχασε το νόημα του έργου τόσο εντελώς». αναρτήθηκε @badgerwocky.

«Νιώθω ότι πρέπει να είναι λίγο, κάτι που δεν είναι, απλώς και μόνο επειδή θα ήταν αδύνατο για εκείνον να το κάνει περισσότερο λάθος». προστέθηκε @anguilline.

Στη στήλη, ο McWhorter λέει ότι οι διαμαρτυρίες θα ήταν πολύ λιγότερο ανεκτές αν οι διαδηλωτές φώναζαν «D.E.I have to die» αντί «από το ποτάμι στη θάλασσα» και ισχυρίστηκε ότι ενώ «μερικές φορές» οι διαδηλώσεις είναι ειρηνικές, «οι άνθρωποι θα διαφέρουν σχετικά με το πόσο ειρηνικός… [ο] ήχος» των «συνεχών» τυμπανοκρουσιών «μπορεί ποτέ να είναι».

«Αυτό δεν μπορεί να είναι αληθινό, ωμ. Φανταστείτε ότι η λίστα των ανθρώπων με τα «συνήθη πράγματα που μπορεί να ακούσετε γύρω σας» ως αυτά που πρέπει να προσέχετε όταν ακούτε το 4'33» είναι, στην πραγματικότητα, οι μόνοι αποδεκτοί ήχοι περιβάλλοντος και είναι απαραίτητοι για την απόδοση.' αναρτήθηκε @Zee_Perry.

'Πιστεύει ότι κάποιος που εκτελεί 4'33' στον ISS θα έπρεπε να φέρει ένα πουλί στο διάστημα' αυτοί έγραψαν σε άλλη ανάρτηση.

Το Διαδίκτυο είναι χαοτικό—αλλά θα σας το αναλύσουμε σε ένα καθημερινό email. Εγγραφείτε στο ενημερωτικό δελτίο web_crawlr της Daily Dot εδώ για να έχετε το καλύτερο (και το χειρότερο) του Διαδικτύου κατευθείαν στα εισερχόμενά σας.