Μεγάλες αρχοντικές, φιγούρες στις σκιές, απομακρυσμένα κτήματα σε απομονωμένες τοποθεσίες… αν αυτό είναι το είδος που προκαλεί το μυαλό σας στη σπονδυλική στήλη, πιθανότατα είστε οπαδός του γοτθικού τρόμου.
Αν ήσασταν στη γραμμή την Πέμπτη το βράδυ για την πρεμιέρα του Guillermo del Toro's πολύ αναμενόμενο Κορυφή πορφυρού , μπορεί να αισθάνεστε απογοητευμένοι - η μόνη άλλη παρόμοια ταινία τρόμου στον ορίζοντα είναι Βίκτορ Φρανκενστάιν , το οποίο δεν είναι ακριβώς αναζωογονητικό υλικό. Και Dreadpunk δεν έχει φτάσει ακόμα στην ταινία.
Αλλά αν θέλετε περισσότερα πού Κορυφή πορφυρού προήλθε από, είστε τυχεροί - ο ντελ Τόρο δημιουργούσε προφανώς την ταινία του στην παράδοση μιας μακράς σειράς ψυχρών στοιχειωμένων ταινιών και βρετανικών γοτθικών θρίλερ. Ακολουθούν μερικές από τις αγαπημένες μας γοτθικές ταινίες που πρέπει να δείτε - ο τέλειος συνδυασμός μελοδράματος και μακάβριου.
1) Οι αθώοι (1961)
Αυτή η ταινία, μια εντυπωσιακά πιστή προσαρμογή του κλασικού γοτθικού τρόμου του Henry James Η στροφή της βίδας , είναι ένα όμορφο θρίλερ με υπέροχη δράση σε ένα απομονωμένο βρετανικό κτήμα. Η αφελής κυβερνήτρια της Debra Karr και η έντονη σχέση της με τους δύο νέους μαθητές της, έπληξαν το κοινό όταν έκανε το ντεμπούτο του και εξακολουθεί να κάνει σήμερα. (Θα δείτε γιατί.) Είναι επίσης ίσως η πεμπτουσία έκδοση τρόμου του 'καλά, που κλιμακώθηκε γρήγορα'.
δύο) Ρεβέκκα (1940)
Ρεβέκκα όχι μόνο επηρεάζεται άμεσαΚορυφή πορφυρούαλλά επηρέασε άλλες ταινίες που επίσης επηρεάζεται άμεσα Κορυφή πορφυρού , όπως το 1944 Οι απρόσκλητοι και το μελόδραμα του 1946 Dragonwyck . Το εμβληματικό γοτθικό ρομαντισμό του Daphne DuMaurier, με το εξίσου διάσημο άνοιγμα, είναι ίσως η πιο υπερφυσική ιστορία που δεν έχει καθόλου υπερφυσικά στοιχεία. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ κέρδισε το μοναδικό του Όσκαρ για αυτήν την ταινία, το αμερικανικό του ντεμπούτο που εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα καλύτερα έργα του. Το φάντασμα της νεκρής Ρεβέκκας βρίσκεται πάνω σε αυτό το θρίλερ αγωνίας, αλλά όλοι οι χαρακτήρες του έχουν γίνει εμβληματικοί - ειδικά η κακοήθης κυρία Danvers και ο οίκος εκτροφής, Manderley.
3)Οι άλλοι(2001)
Ο διευθυντής του Auteur Alejandro Amenàbar σκεφτόταν τον Hitchcock και τον Οι αθώοι όταν έγραψε, σκηνοθέτησε και συνέθεσε την καταπληκτική ταινία για αυτήν την γοτθική ιστορία του Edwardian. Η πλοκή είναι μια σουρεαλιστική ιδέα: μια γυναίκα προσκολλάται στην εξελισσόμενη λογική της μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο κακόβουλα φαντάσματα, ενώ προσπαθεί να προστατεύσει τα εξαιρετικά ευαίσθητα παιδιά της. Συχνά παραβλέπεται και αδικαιολόγητα βαθμολογείται όταν βγήκε (λόγω της εγγύτητάς του με μια άλλη πολύ διάσημη ταινία με την ίδια υπόθεση), Οι άλλοι Παρόλα αυτά, παρέμεινε πάρα πολύ καλά με την πάροδο του χρόνου, σε λίγες ευχαριστίες λόγω της εξαιρετικής ηθοποιού της Nicole Kidman και του καστ και της σκηνής από την Amenàbar.
4) Suspiria (1977)
Το αγαπημένο αριστούργημα τρόμου του Dario Argento πετυχαίνει σε κάθε δυνατό επίπεδο: ως ένα μοντέρνο γοτθικό με σχολή μπαλέτου γεμάτη από καθηγητές πιο τρελούς από αυτούς στο Μαύρος κύκνος ; ως ένα τριπλό ιταλικό μελόδραμα του οποίου η εικονική βαθμολογία φωνάζει συνήθως «Μάγισσα!» σε εσένα; ως tour de force στον κινηματογραφικό σχεδιασμό με το κόκκινο αίμα. και, φυσικά, ως υπενθύμιση τρόμου-παντελόνι-σου για να μην μπερδευτείς με τον αποκρυφισμό.
5) Πικνίκ στο Hanging Rock (1975)
Μήπως κάποιος είπε ότι οι άθλιοι δάσκαλοι και τα απομακρυσμένα οικοτροφεία και οι λιποθυμίες του αποκρυφισμού; Αν αυτό στενά τα αυτιά σας, Πικνίκ στο Hanging Rock είναι ένα must-see-αν μόνο για το εντυπωσιακό απόκοσμο τιτλοδοτημένο ροκ. Σε σκηνοθεσία του μεγάλου Peter Weir, αυτή είναι μια από τις ταινίες που δεν δίνει ποτέ πάρα πολύ μακριά και συνδυάζει τέλεια στοιχεία του παράξενη φαντασία , γοτθικό τρόμο και κλασικές αυστραλιανές ταινίες περιπάτου - αν οι εξερευνητές του εσωτερικού ήταν φτωχές κυρίες της δεκαετίας του αιώνα σε ένα πανσιόν για κορίτσια.
6) Η γυναίκα με τα μαύρα (1989)
Τα αυθεντικά μίνι σειρές BBC του 1989 αυτής της ταινίας (η ίδια μια προσαρμογή ενός γοτθικού μυθιστορήματος με τις καλύτερες πωλήσεις) χρησιμοποίησαν μια τέτοια μοναδική και αξέχαστη ρύθμιση θέσης - το τηλεχειριστήριο Νησί των οστών , πλημμύριζε τακτικά από τη θάλασσα - ότι μετέτρεψε ουσιαστικά το μονοπάτι σε χαρακτήρα. Αν και το remake του 2012 Hammer με πρωταγωνιστή τον Daniel Radcliffe έχει την ελκυστικότητά του, προτιμούμε το πρωτότυπο για πολλούς λόγους: την καθαρή κακομεταχείριση του χαρακτήρα του τίτλου, το καλύτερο, πιο περίεργο τέλος της ιστορίας και περισσότερες παρατεταμένες λήψεις αυτού του τρομακτικού υπερυψωμένου μονοπατιού. Ρίγος.
7) Φωτισμός αερίου (1944)
Αν και τα τελευταία χρόνια έγινε συνώνυμο με μια σεξιστική τεχνική που χρησιμοποιείται για να υπονομεύσει τη γνώση και την εμπειρία των γυναικών αμφισβητώντας την ψυχική τους ικανότητα, ο όρος «φωτιστικό φως» είναι ένα εξαιρετικά γνωστό τροπικό στα χρονικά των ταινιών τρόμου και αγωνίας: το υπονόμευση ενός χαρακτήρα διαίσθηση κάνοντάς τους να αμφιβάλλουν για τη δική τους πραγματικότητα. Η ιδέα προέρχεται από αυτό το trope-namer, τη στοιχειώδη ταινία με πρωταγωνιστή τον Ingrid Bergman και είναι εξίσου καθηλωτική σήμερα όπως ήταν το 1944.
8) Το ξύπνημα (2011)
Αυτή η βρετανική ταινία ακολουθεί έναν επιβεβαιωμένο φάντασμα-αποκηρύκτη και σκεπτικιστή στη δεκαετία του '20, το ύψος του πνευματισμού του 20ου αιώνα. Αφού συμφώνησε να πιάσει το «φάντασμα» σε ένα φερόμενο στοιχειωμένο οικοτροφείο - φυσικά σε ένα απομακρυσμένο κτήμα στην άγρια φύση της αγροτικής Αγγλίας - γρήγορα βρέθηκε στο κεφάλι της. Αυτό είναι μια εκπληκτικά διασκεδαστική και τεταμένη ταινία, και ποιος δεν αγαπά τον Dominic West με τη φυσική του προφορά;
9)Το στοίχειωμα(1963)
Βασισμένο στο 'The Haunting of Hill House' της Shirley Jackson, το ψυχολογικό θρίλερ του Robert Wise / το στοιχειωμένο σπίτι στέκεται πάνω στα χρονικά του είδους χάρη σε ένα master-class στη δράση της Τζούλι Χάρις καθώς υφίσταται μια πλήρη νευρική βλάβη.
10) Σιωπηλός λόφος (2006)
Αυτή η ταινία είναι σπάνια συμπεριλαμβανόμενη σε φρίκη, πιθανώς επειδή κανείς δεν ξέρει τι να κάνει με το μακάβριο μείγμα της φαντασίας, του σουρεαλισμού και των νότιων γοτθικών στοιχείων - και, φυσικά, την προέλευση του βιντεοπαιχνιδιού. Αλλά ως καθένας που έχει παίξει ποτέ Σιωπηλός λόφος ξέρει, τα παιχνίδια δίνουν καλό τρόμο - και το ίδιο κάνει και αυτή η αξέχαστη εγκαταλελειμμένη πόλη γεμάτη σκόνη άνθρακα και τέρατα.
έντεκα) Το λάκκο και το εκκρεμές (1961)
Στη δεκαετία του '60, ο μαέστρος της ταινίας Β, Roger Corman, έκανε μια σειρά από αναγνωρισμένες και, πραγματικά, καλές, προσαρμογές του έργου του Edgar Allen Poe με πρωταγωνιστή τον Vincent Price. Μεταξύ αυτών που αξίζει να παρακολουθήσετε είναι Το σπίτι του Usher και Μάσκα του κόκκινου θανάτου , η οποία περιλαμβάνει επίσης κινηματογραφία από τον σκηνοθέτη τρόμου Nicolas Roeg . Αλλά αυτό έχει μια ξεχωριστή απόδοση από την Price και μια πραγματικά γοτθική ατμόσφαιρα που το καθιστά αγαπημένο μας.
12) Γοητεία (1979)
https://www.youtube.com/watch?v=DHBb2HDAeV4
Μεταξύ των υπερφυσικών γαλλικών ταινιών τρόμου του Jean Rollin είναι αυτό το παράξενο, υπέροχα επεξεργασμένο γοτθικό κομμάτι για έναν άνδρα που έχει πιθανότητες να πάρει μια φωλιά από αποπνικτικούς πανσεξουαλικούς γυναικείους βαμπίρ, οι οποίοι προχωρούν εναλλάξ παιχνίδι και βασανίζουν τον έναν και τον άλλον. Και αυτή είναι μόνο η αρχή.
13)Το ορφανοτροφείο / το ορφανοτροφείο(2007)
Παράγεται με πολλή αγάπη από τον Guillermo del Toro, αυτή η ισπανική ταινία τρόμου κάνει συχνά εμφανίσεις σε κορυφαίες λίστες δεκαετίας. Όσον αφορά τις μη συμβατικές γοτθικές αφηγήσεις, αυτή είναι σε κορυφαία μορφή. Όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα είναι εδώ - απομακρυσμένη τοποθεσία, ανατριχιαστικό αρχοντικό, ανατριχιαστικά παιδιά σε ένα απομονωμένο οικοτροφείο, η παρουσία της θάλασσας για μια ατμόσφαιρα εξωστρεφής - αλλά η ιστορία που βασίζεται στον χαρακτήρα και το ασυνήθιστο συμπέρασμα που το καθιστούν αυτό ιδιαίτερα αξέχαστο.
14) Ιστορία φαντασμάτων (δεκαεννέα ογδόντα ένα)
Με βάση το αγαπημένο μυθιστόρημα τρόμου του Peter Straub με το ίδιο όνομα, Ιστορία φαντασμάτων πρωταγωνιστούν ο Fred Astaire - ναι, ο Fred Astaire - και μια σειρά από άλλους ηθοποιούς ως ηλικιωμένους που προσπαθούν να ξεριζώσουν ένα γενετικό κακό από τη μικροσκοπική πόλη της Νέας Αγγλίας. Αυτή η ταινία και ο προκάτοχός της είχαν τεράστια επιρροή στον Stephen King, ο οποίος αργότερα συνεργάστηκε με τον Straub, και μια γενιά συγγραφέων τη δεκαετία του '80.
δεκαπέντε) Τα παράθυρα του σπιτιού του γέλιου (1976)
Κανένας κατάλογος κλασικών γοτθικών ταινιών δεν θα ήταν πλήρης χωρίς λίγα έργα από τους Ιταλούς δασκάλους του τρόμου Giallo και όπως συζητά ο Eli Roth σε αυτό το τμήμα Trailer From Hell, το Pupi Avati’s Windows House of Laughing είναι ένα από τα καλύτερα. Αντικαταστήστε την «ομάδα των κακών εκκλησιών πρύτανης» για την «ομάδα των κακών μπαλέτων δασκάλων» και «Χριστιανισμός» για τον «αποκρυφισμό», και έχετε την αγροτική, καλλιτεχνική αντίστροφη δύσπνοια , Χτυπημένος και ακαταμάχητος.
Screengrab μέσω StudioCanalUK / Youtube
